فقط یه حرف ...!

... یا رب مددی ...
/ ما اخذ الله علی اهل الجهل ان یتعلموا حتی اخذ علی اهل العلم ان یعلموا /
خدا از مردم نادان عهد نگرفت که بیاموزند تا آنکه ز دانایان عهد گرفت که آموزش دهند .../حکمت 478.نهج البلاغه/
  ... این یعنی قلم و مداد زیاده ولی این که چند تاشون تراشیده باشن و آماده نوشتن معلوم نیس...
تراشیده ها مینویسن نه سر بسته ها ... اما ... بعد ...
عادت کردم که از قرآن همیشه بگم ... پس شکر ...
/ گاهگاهی دفتر یادداشتش را برای دیگران میخواند. او نویسنده «فصل اول زمین» است و «مثل نسیم» با «دختر معبد» نجوا میکند.
دغدغه دارد . و این مهم است. قشنگ میگوید ... / برای ابراز دوستی یک پیاله آب کافی است /

شنودی از محمد علی شامانی! 
خانه را باید جوری ساخت که رویش به سمت وزش نسیم باشد. باید پنجره ای تعبیه کرد که وقتی باز شد، برای درک نسیم فقط لازم باشد نفس عمیق بکشیم. قرآن نسیم و زندگی است، که بفهمی نفهمی در حبس کم کاریهای ماست. ترجمه های سخت، روش های پیچیده، تمرکز روی حفظ قرآن به جای توجه به مفاهیم و آماده نکردن زمینه های لازم برای ارتباط گیری جوانان و نوجوانان و حتی کودکان از این کم کاری هاست. راستی ما از دوران تحصیل چه خاطره ای از کتاب درسی قرآن داریم؟ آیا همانطور که روباه و زاغ، دهقان فداکار و یا نشاط و انتظار زنگ ورزش را به یاد می آوریم، از کلاس قرآن هم چیزی یادمان هست؟ اگر جواب منفی است مقصر کیست؟ مقصر کسی است که خانه را پشت به سمت وزش نسیم ساخته، یا پنجره ای برای ورود نسیم نساخته، یا اینکه پنجره اش باز نمیشود که نسیم داخل بیاید. والا ... کودکان برای نفس عمیق کشیدن همیشه آماده اند ...
خودمان را به نسیم بسپاریم ...